ഒരിടത്ത് പണക്കൊതിയന്മാരായ ഒരമ്മയും ഒരച്ഛനും
അവര്‍ക്ക് ഇത്തിരിക്കൊതിയുമില്ലാത്ത
ഒരു മോളുമുണ്ടായിരുന്നു.
മോളുടെ പേര് യാമിനി എന്നായിരുന്നു.
അമ്മയുമച്ഛനും രാപ്പകലിരുന്ന്
പണക്കണക്കുകൂട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
പണപ്പരിപാടികളുമായി പലരും വീട്ടില്‍ വന്നു.
അച്ഛനും അമ്മയും പലപ്പോഴും വീട്ടിലില്ലാതെയായി.
യാമിനിക്കിപ്പോള്‍ അച്ഛനുമമ്മയുമില്ലാതെ
വീട്ടിലൊറ്റയാകുമെന്ന ഭയമൊന്നുമില്ല.
വീട്ടിലും വീട്ടിനോടു ചേര്‍ന്ന തൊടി നിറയെയും
അവളുടെ പ്രിയപ്പെട്ട കൂട്ടുകാരാണ്.
പാറ്റ, കൂറ, എട്ടുകാലി മുതല്‍
അയിനിപ്ലാവുവരെ അവളോടു മിണ്ടും.
അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും
കണക്കൊക്കെ കൂട്ടിക്കൂട്ടിത്തെറ്റി.
വലിയ കടം വന്നു.
ഒരു രാത്രി അച്ഛനുമമ്മയും അത്താഴച്ചോറില്‍ വിഷം കുഴച്ചു.
ആദ്യം മോള്‍ക്ക് കൊടുക്കാം.
അച്ഛന്‍ പിറു പിറുത്തു..
മോളേ... മോളേ... അമ്മ വിളിച്ചു,
ഇന്ന് മോള്‍ക്ക് അമ്മ വാരിത്തരാം ചോറ്..
മോളിങ്ങടുത്തുവാ...
അവളുടെ കാതില്‍ വന്നൊരു ചിലന്തി ഉച്ചത്തില്‍ ചിലച്ചു.
എനിക്കിന്ന് ചോറു വേണ്ട..
അവള്‍ പറഞ്ഞു, എനിക്കിന്നു വിശപ്പേയില്ല.
ഒരു കടവാതില്‍ ആരോ പറഞ്ഞയച്ചിട്ടെന്നപോലെ
ശരം വിട്ടപോലെ
ഇരുട്ടില്‍നിന്നകത്തേയ്ക്കു പാഞ്ഞു കയറി.
മുറ്റത്തെ അയനിപ്ലാവ് കാറ്റൊന്നുമില്ലാതെ ഉലഞ്ഞു.
എന്താടീ നിനക്കു വേണ്ടാത്തത്...
അച്ഛനു വേഗം ദേഷ്യം വന്നു.
അയാള്‍ പിടിക്കാനെത്തും മുമ്പെ
അവള്‍ മുറ്റത്തേയ്‌ക്കോടിയിറങ്ങി.
ഇരുട്ട് അമ്മയ്ക്കുമച്ഛനും
എത്ര തിരഞ്ഞാലും
കണ്ടെത്താനാവാത്തത്ര ആഴത്തില്‍ അവളെ ഒളിപ്പിച്ചു.
No comments:
Post a Comment