ഒളിഞ്ഞു നിന്ന പൂവ്

നീയെന്തു സുന്ദരിയാ,
 ശ്രീക്കുട്ടി വള്ളിയില്‍ ആദ്യം വിരിഞ്ഞ 
നീലപ്പൂവിനോടു ചോദിച്ചു, 
അവള്‍ പച്ചിലകള്‍ക്കും തളിര്‍പ്പുകള്‍ക്കും മറവില്‍ 
മുഖം മറച്ച് ഒളിഞ്ഞിരുക്കുകയായിരുന്നു. 
ഇങ്ങോട്ടൊന്നു നോക്ക്, 
ശ്രീക്കുട്ടി പിന്നെയും പറഞ്ഞു, 
നിന്നെ ഞാനൊന്നു ശരിക്കു കാണട്ടെ. 
വേണ്ട ചങ്ങായിച്ചീ, നീലപ്പൂവു പറഞ്ഞു, 
എന്നെയാരും കാണണ്ട, 
എന്നെയാരും കാണുന്നത് അദ്ദേഹത്തിനിഷ്ടമില്ല. 
അദ്ദേഹം ഇപ്പം വരും 
ഞാന്‍ അതും കാത്ത് നേരത്തെയുണര്‍ന്ന് 
കുളിച്ചൊരുങ്ങി കാത്തിരിക്കുകയാണ്, 
എന്തൊരിഷ്ടമണെന്നോ അദ്ദേഹത്തിനെന്നെ. 
ആ സ്‌നേഹം  അനുഭവിച്ചാല്‍  
മറ്റൊന്നും വേണ്ടെന്നു തോന്നും. 
അദ്ദേഹത്തിനു വേണ്ടി മാത്രമാ 
എന്റെയീ നിറം, എന്റെ മണം,
ഞാന്‍ വിരിഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്നത് തന്നെ....
അദ്ദേഹമോ? 
നീയെന്തൊക്കെയാ പെണ്ണേ ഈ പറയുന്നത്? 
ശ്രീക്കുട്ടി കെറുവിച്ചു.
ആരാ നിന്റെ അദ്ദേഹം...
എനിക്കറിഞ്ഞു കൂട, 
എനിക്കറിഞ്ഞു കൂട...
നീലപ്പൂവ് വിതുമ്പാന്‍ തുടങ്ങി....