നിലാവുള്ള രാത്രിയായിരുന്നതുകൊണ്ട്
വെന്റിലേറ്റര് വഴിക്ക്
മുറിയില് വെളിച്ചം വീണിരുന്നതുകൊണ്ട്
ഉറക്കം നടിച്ചു കിടത്തത്തില്
ഞാനെല്ലാം അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
അവള് അടുത്തുവന്നതും
പുതപ്പുവലിച്ചിട്ട് ഉറങ്ങാന് ശ്രമിച്ചതും
തലയണയില്മുഖംപൊത്തി കരഞ്ഞതും
ജനാലയ്ക്കടുത്ത് പോയി പുറത്തേയ്ക്കുനോക്കി
കുറേനേരം നിന്നതും
മോളുറങ്ങുന്ന കൊച്ചുകട്ടിലിന്നടുത്തുപോയി
പിന്നെയും കുറേനേരം ഏങ്ങിയേങ്ങിക്കരഞ്ഞതും,
-ഓ, ശരിക്കും ഉറങ്ങുകയായിരുന്നെങ്കില്
ഞാനപ്പോള് ഉണര്ന്നുപോവുമായിരുന്നു.
അത്ര ഉച്ചത്തിലായിരുന്നു
മോളെ നോക്കിക്കൊണ്ടുള്ള അവളുടെ കരച്ചില്-
ടേബിള് ലാംബ് ഓണാക്കിയതും.
കുറച്ചുനേരം മിണ്ടാതെയിരുന്നതും
പേനയും കടലാസും തപ്പിയെടുത്ത്
ഈ കത്ത് എഴുതിയതും
അലമാറ തുറന്നതും
പിന്നെയുമടച്ച്,
പിന്നെയും മോളുടെ അരികില്പോയി
വാതില് ഒച്ചയില്ലാതെ ചാരി പുറത്തുപോയതും...
ഏറെനേരം ഉറക്കംവന്നില്ലെങ്കിലും
എപ്പോഴോ ഞാനുറങ്ങി....
ഉറങ്ങിയിട്ടും
ഞാനെല്ലാം അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു...
No comments:
Post a Comment