എത്രയെത്രയോ കൊല്ലങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞ്
പഴയ തറവാട്ടു പുരയിലെത്തിയപ്പോള്‍
താന്‍ വീണ്ടും പഴയ
ഇത്തിരിച്ചെക്കനായി മാറിയെന്ന്
ആ മുത്തച്ഛനു തോന്നി.
അതേ തുള്ളിക്കളിക്കൗതുകം.
അതേ കുസൃതിഭ്രമം.
അതേ വിസ്മയങ്ങള്‍...
പഴയ മരപ്പെട്ടി തുറന്നപ്പോള്‍
അമ്മ കാരമിട്ടലക്കി
വെയില്‍വിരിച്ചുണക്കി മടക്കിസൂക്ഷിച്ചുവെച്ച
പട്ടട്രൗസറും മുറിക്കയ്യന്‍ കുപ്പായവും അതേ പടി.
ഒരിഷ്ടത്തിന് അതെടുത്തണിഞ്ഞു.
രോഗവും മരുന്നും അലച്ചിലുംകൊണ്ട്
മെലിഞ്ഞുണങ്ങിയ ആ ദേഹത്ത്
കുട്ടി വസ്ത്രങ്ങള്‍ നല്ലപാകം.
നല്ല ഇണക്കം.
അതുമിട്ട് കോലായിലെത്തിയപ്പോള്‍
അമ്മയില്ലാത്ത സന്ധ്യയുടെ ഭയം.
കോലായിലെ മരക്കസേരയില്‍
മുട്ടു കുത്തിയിരുന്നു,
ചാറ്റിച്ചാറ്റിത്തുടങ്ങി
ഉരുകിയിച്ചൊഴുകിപ്പോകുംവരെ,
പെയ്തുപെയ്‌തൊടുങ്ങുംവരെ,
ബോധംകെടുംവരെ,
മരിക്കുംവരെ
അമ്മേയമ്മേയെന്ന് നിലവിളിച്ചു.
No comments:
Post a Comment